Wystawa Teresy Murak

Teresa Murak to kluczowa postać polskiej sceny artystycznej już od momentu debiutu w pierwszej połowie lat 70. Teresa Murak — performerka i rzeźbiarka podejmująca działania w przestrzeni publicznej, prekursorka i najważniejsza przedstawicielka sztuki ziemi w Polsce.

Od pierwszych realizacji — takich jak "Zasiew" w domu studenckim Dziekanka (1972), "Procesja" (1974) czy "Przyjście zieleni" w Galerii Repassage (1975) — znakiem rozpoznawczym artystki jest wykorzystywanie biologicznych procesów: zasiewu, wzrostu, obumierania.

Na wystawie w Zachęcie twórczość Teresy Murak prezentowana jest zarówno poprzez wybrane prace powstałe w ciągu ostatnich kilku dekad, jak i najnowsze realizacje (w różny sposób odwołujące się do tych historycznych). Szczególnie ważne miejsce zajmują dzieła, których tworzywo stanowi ziemia w rozmaitych postaciach, a także działania artystki z krajobrazem — zarówno w mikro, jak i w makroskali: od wydeptywania ścieżek w pejzażu po rzeźby dla ziemi, których parametry wyznacza ciało ludzkie.

Wynikiem wieloletniego budowania relacji jest jedna z prac realizowanych na wystawę w Zachęcie ZOBACZENIE UNIESIENIE*. Jest ona symbolicznym powrotem do miejsca, w którym 30 lat temu artystka zrealizowała Performans. Lato 15 lipca – 15 sierpnia 1987. Lillehammer. Materią, jaką posłużyła się wówczas, był rozczyn chlebowy oraz ziemia z bagnistych terenów norweskiego lasu.

Obecnie tworzona praca to kontynuacja wędrówki artystki wzdłuż osi północ-południe zapoczątkowanej w 1973 roku (gdy po raz pierwszy przyjechała do Norwegii). Zorganizowane z jej inicjatywy w 1987 sympozjum Natura-Sztuka w Lillehammer (której współrealizatorem był Erik Fonkalsrud, również zaangażowany w aktualny projekt), pozwoliło na nawiązanie kontaktów między polskim i norweskim środowiskiem artystycznym.