5 dzieł z kolekcji wrocławskiego Muzeum Sztuki Współczesnej wybranych przez kurator Barbarę Banaś
Od Magdaleny Abakanowicz do grupy Luxus - najciekawsze dzieła, które możemy zobaczyć w Muzeum Sztuki Współczesnej we Wrocławiu poleca kurator Barbara Banaś.
1. MAGDALENA ABAKANOWICZ, „TŁUM”, 1994 R.

We wrocławskim muzeum znajduje się największa kolekcja dzieł słynnej polskiej rzeźbiarki. Większość z nich została przekazana przez samą autorkę. Na Biennale Tkaniny w Lozannie w 1962 roku Abakanowicz pokazała dzieło wykonane własną techniką tkacką, dzięki której przekształciła tradycyjny gobelin w formę rzeźbiarską. Konsekwencją tej rewolucyjnej idei była realizowana od połowy lat 60. seria monumentalnych, trójwymiarowych kompozycji, od jej nazwiska zwanych abakanami. To one przyniosły jej światowy rozgłos. Pokazane po raz pierwszy w Nowym Jorku w 1969 roku na stałe wpisały jej twórczość w historię sztuki światowej. W kolekcji są też kompozycje późniejsze: „Głowy”, „Postacie siedzące”, „Plecy”, „Tłum”, „Embriologia”, „Monady”. Wykonane z płótna konopnego lub jutowego serie prac figuratywnych złożone z powtarzalnych elementów różnią się detalami faktury i niuansami zabarwienia.
2. MARIA JAREMA „KOMPOZYCJA”, 1955 R.

Rzeźbiarka, uczennica Xawerego Dunikowskiego, pod koniec lat 30. zwróciła się ku malarstwu. Doświadczenia w zakresie rzeźby, jak i scenografii, wykonywanej dla krakowskiego Teatru Cricot - założonego przez jej brata, malarza Józefa Jaremę - pomogły jej rozwinąć po wojnie, również w malarstwie, problem zależności bryły od przestrzeni, ruchu i światła. Jarema odmówiła udziału w oficjalnym życiu artystycznym w okresie socrealizmu, eksperymentując w tym czasie z formą i techniką w duchu surrealizmu. Kolekcja zawiera obrazy wybitne i reprezentatywne dla okresu największej jej aktywności.
3. WŁADYSŁAW HASIOR „GOLGOTA III”, 1972 R.

Artysta, wychowany w wiernej tradycji kulturze góralskiej, poznał jej symboliczny wymiar, istotę legend i wierzeń ludowych. Jego dzieła złożone z przedmiotów różnej proweniencji bliskie były surrealizmowi, budowały prowokacyjne i zaskakujące metafory, wywoływały skojarzenia. Hasior - romantyk obdarzony wrażliwością poety - odwoływał się do narodowej historii, tradycji katolickiej i uniwersalnych symboli. Opisywał kondycję ludzką, budując metaforyczne narracje. Szczególną odmianą techniki asamblażu w jego twórczości były sztandary, które nawiązywały do kościelnych feretronów lub wojskowych chorągwi.
4. JERZY KALINA „PRZEJŚCIE”, 1977 R.

Począwszy od lat 70., artysta swoje akcje artystyczne i instalacje odnosił do aktualnej sytuacji politycznej - był radykalnie opozycyjny. Współpraca z mecenatem kościelnym przyczyniła się do powstania licznych instalacji, w których odwoływał się do ikonografii katolickiej. W posiadaniu muzeum jest jego „Przejście”, zrealizowane na potrzeby programu telewizyjnego, które po 28 latach, w ćwierćwiecze wybuchu stanu wojennego, zostało odlane z brązu i ustawione na skrzyżowaniu ulic Piłsudskiego i Świdnickiej jako pomnik Anonimowego Przechodnia.
5. GRUPA LUXUS JEDEN ZE „STRAŻNIKÓW”, 1994 R.

Członkowie grupy Luxus od lat 80. w buntowniczej i malowniczej twórczości nawiązywali do estetyki pop-artu, kontestując mentalność kształtowaną przez życie polityczne i społeczne socjalizmu. Stworzyli polską wersję nowojorskiej sztuki ulicznej. Zbiorowym dziełem grupy Luxus jest seria obrazów „Strażnicy” odwołująca się do subkultur młodzieżowych i ich barwnej estetyki.
PAWILON CZTERECH KOPUŁ
Muzeum Sztuki Współczesnej, oddział Muzeum Narodowego we Wrocławiu, ul. Wystawowa 1. Bilet na wystawę kolekcji - 20 zł, ulgowy 15 zł, tak samo na wystawy czasowe. Będą też bilety rodzinne i specjalne, we wtorki wstęp wolny
Więcej