Wieczór z monodramem – Kamila Winkler

PŁAKAĆ NIE WOLNO
Scenariusz: Małgorzata Paszkier-Wojcieszonek i Kamila Winkler na podstawie Czarnobylskiej modlitwy Swietłany Aleksijewicz
Reżyseria: Małgorzata Paszkier-Wojcieszonek
Występuje: Kamila Winkler
PREMIERA: kwiecień 2014

Rok 1986. Czarnobyl. Wybuch reaktora. Zwyczajne, ustabilizowane życie młodej kobiety zmienia się w zaledwie ułamku sekundy, gdy dowiaduje się, że jej mąż leży w szpitalu. Rozdarta pomiędzy być a kochać, pomiędzy miłością a strachem, obrzydzeniem a chęcią bliskości. Uczucia dwóch skażonych ciał i dwóch nieskazitelnie czystych dusz pozwalają dostrzec piękno tam, gdzie większość odwróciłaby wzrok.

Media o spektaklu
„Wizualna surowość spektaklu uzyskana przez brak rekwizytów oraz punktowe oświetlenie, pozwoliła mi całkowicie skupić się na psychice i uczuciach bohaterki. Czysto formistyczne sceny przewijające się co pewien czas w monologu kobiety, a także poruszająca muzyka i słowa wyśpiewane przez bohaterkę w chwili modlitwy i braku akceptacji rzeczywistości, dodatkowo potęgowały doświadczanie historii.
…perfekcyjnie oddane rozdarcie kobiety między miłością a strachem, obrzydzeniem a chęcią bliskości do „już nie człowieka a reaktora” poruszyło dogłębnie nawet tych, którzy niewzruszenie idą przez życie.”
Maria Krętkowska, Gazeta festiwalowa Turnieju Teatrów Jednego Aktora, Słupsk 13 czerwca 2014

NIE-WINNA?
Scenariusz: Małgorzata Paszkier-Wojcieszonek i Kamila Winkler na podstawie powieści „Utracona cześć Katarzyny Blum” Heinricha Bölla
Reżyseria: Małgorzata Paszkier-Wojcieszonek
Scenografia: Małgorzata Paszkier-Wojcieszonek
Występuje: Kamila Winkler
Premiera 13.04.2012

Bohaterka – Katarzyna Blum oskarżona jest o udzielenie pomocy zamieszanemu w rewolucyjną działalność, poszukiwanemu przez policję Ludwigowi Goettenowi. Przesłuchujący ją komisarz współpracuje z mediami. Te niszczą życie prywatne, Katarzyny oskarżając ją o złe prowadzenie się, zupełny brak moralności i szkodzenie społeczeństwu. Media wdzierają się w środowisko, w którym wychowywała się Katarzyna, manipulują wypowiedziami świadków, wywierają też presję na chorej matce Katarzyny. Pozostawiona sama sobie Katarzyna nie ma żadnych szans w starciu z prasową nagonką. Postanawia wziąć sprawy we własne ręce. Historia Katarzyny pokazuje jak, można zrobić z niewinnego człowieka „bezdusznego potwora”.

Media o spektaklu
„(…) Nie winna? To dobry spektakl, w którym możemy podziwiać przemyślaną grę aktorki. Jej twarz jest w stanie wyrazić bardzo wiele emocji: smutek, rozmarzenie, rozpacz, strach, złość, wstręt, cynizm czy nienawiść, a zdolność ta zasługuje na uznanie… Winkler świetnie ukazuje metamorfozę bohaterki… Bohaterka Kamili Winkler doznaje przemiany. Z miłej, trochę smutnej i przestraszonej, staje się kobietą zdecydowaną walczyć o siebie. Ważne jest to, że owa metamorfoza nie zdarza się w jednej chwili. Dzięki subtelnościom gry Winkler możemy zobaczyć cały proces zachodzący w bohaterce. Widzimy jak kolejne zdarzenia, przesłuchania i artykuły przyczyniają się do rosnącego w kobiecie buntu. Wreszcie naszym oczom ukazuje się wyrachowana morderczyni swojego oprawcy. Na długo zapamiętam przerażającą, podszytą goryczą i cynizmem twarz kobiety, która opowiada o tym, w jaki sposób zabiła.(…)”
Katarzyna Wiśniewska – 27 Toruńskie Spotkania Teatrów Jednego Aktora, 27.11.2012

„(…) Najważniejsze dla mnie przedstawienie konkursowe NIE – WINNA zagrała Kamila Winkler z Zielonej Góry. Boleśnie aktualne, korespondujące z problemem etyki mediów, kryzysu systemu wartości – zapada w pamięci dzięki organiczności, rytmowi i wyrazistości formalnej.(…)” Jolanta Krawczykiewicz – Sam na Scenie, 57.0gólnopolski Konkurs Recytatorski, Turniej Teatrów Jednego Aktora, 9.06.2012, Scena – kwartalnik kultury i edukacji teatralnej, nr 3/ 2012

„(…) Spektakl można oglądać bez lektury powieści.(…) Problem,dla którego Kamila Winkler jest na scenie, jest czytelny, a nade wszystko wiarygodny. Dynamiczna aktorsko i wyrazista formalnie wypowiedź zielonogórzanki przekonuje i pozostawia widza z pytaniem o jego obecność w świecie kreowanych prawd.(…)”
Mateusz Nowak – Sam na Scenie, 57. 0gólnopolski Konkurs Recytatorski, Turniej Teatrów Jednego Aktora, 9.06.2012