Park Rzeźby w Królikarni

Park Rzeźb w Królikarni ma charakter pracy na kolekcji oraz wypowiedzi o samym fenomenie kolekcjonowania. Jego początkiem był osiemnastowieczny, prywatny ogród w stylu angielskim, o pozornie zdziczałej naturze, malowniczych polanach i zakątkach, które można odkrywać, schodząc z głównej alei ubitą ścieżką. Z archiwalnych rycin znamy tylko dwie rzeźby. Mostku nad wąwozem strzegły lwy o smukłych i eleganckich ciałach. Nie przetrwały do dziś i pozostaje sferą domysłów czy złożony w magazynie Muzeum rozbity korpus drapieżnego zwierzęcia to dawna ozdoba przedstawiona na rycinie. Dzisiejszy Park Rzeźby w Królikarni powstał jako część publicznej instytucji – Muzeum Xawerego Dunikowskiego, które zostało otwarte w 1965 roku. Jako pierwsza w parku stanęła rzeźba mistrza Fatum. Dusza odrywająca się od ciała. Najprawdopodobniej jest pierwowzorem nagrobka Antoniego Cierplikowskiego. Jej replika zdobi paryską mogiłę tego ekscentrycznego fryzjera i mecenasa sztuki na cmentarzu de Passy. Rzeźby wykonane są z różnych materiałów: klasycznego marmuru, połyskliwego brązu, twardego granitu, niepozornego w pierwszym kontakcie betonu i stanowią przegląd możliwych technik odkuwania, odlewania, formowania bryły rzeźbiarskiej. Każdy z materiałów inaczej reaguje na warunki atmosferyczne w naszej strefie klimatycznej i wymaga innej opieki. Dlatego niektóre prace przykrywamy w sezonie jesienno-zimowym pokrowcami, a inne w ogóle znikają z parku – chcemy chronić ich powierzchnie przed zawilgoceniem, zamarzaniem, rozpękaniem.